Kodowanie, albo jeszcze poważniej – programowanie, brzmi groźnie? Spokojnie – tak naprawdę to po prostu sposób myślenia, który można rozwijać już od najmłodszych lat. I nie – nie potrzeba od razu komputera ani tabletu. Serio! Pierwsze kroki w programowaniu można zrobić… z kartką papieru, kredkami i zabawkami! Dziś przedstawię Wam podstawy kodowania, żebyście sami przekonali się, jakie to proste.
Dziś opowiem Wam o tym:
- jak zacząć przygodę z podstawami kodowania już od przedszkola,
- co to są te wszystkie pętle, warunki i inne „dziwne” słowa,
- jak działają gry 2D (i czym różnią się od 3D),
- i jak wspierać dzieci w nauce kodowania w prosty sposób oparty o zabawę
🧠 Kodowanie to nie tylko komputery – zacznijcie analogowo!
Zanim włączycie ekran, spróbujcie kodować… „na sucho”! Zapytacie co to znaczy? Poniżej znajdziecie kilka interesujących przykładów:
- Rysowanie labiryntów z instrukcją: „Idź prosto, skręć w lewo, zbierz jabłko”.
- Zabawa w robota: Ty jesteś robotem, dziecko mówi komendy – „Idź 3 kroki, obróć się w prawo, podskocz!”.
- Karty pracy do druku – stworzyłam zestaw wspierający logiczne myślenie i podstawy kodowania: 👉 Zobacz karty pracy do nauki programowania
💻 Od czego zacząć na komputerze lub tablecie?
To pytanie zadaje sobie zapewne każdy rodzic, który nigdy nie miał styczności z programowaniem, a chce pokazać je swojemu dziecku. Jeśli tak jest w Waszym przypadku spójrzcie na poniższe propozycje:
- Dla młodszych dzieci:
- Scratch Junior (5–7 lat): kolorowe bloczki, łatwe sterowanie, rysowane postacie i intuicyjny interfejs.
- Dla starszych dzieci:
- Scratch (od ok. 8 lat): potężniejsze narzędzie, świetne do tworzenia gier, animacji i interaktywnych historii.
Obie wersje uczą logicznego myślenia, planowania i kreatywnego rozwiązywania problemów – a to właśnie esencja kodowania.
📌 Podstawowe pojęcia programistyczne (na luzie!)
Spokojnie, to tylko kilka dziwnie brzmiących słów, ale kiedy przeczytacie co oznaczają, wszystko stanie się jasne. A w nauce z dzieckiem warto pokazywać wszystko na prostych przykładach z życia.
- Komenda – polecenie, które komputer ma wykonać.
- Program – zestaw komend, które mają określony cel (np. gra, animacja).
- Sekwencja – układ komend w określonej kolejności (np. idź, skocz, obróć się).
- Pętla – powtarzanie komend, np. „Zrób coś 10 razy” albo „Powtarzaj, aż…”.
- Warunek – coś, co się dzieje TYLKO, jeśli coś innego się wydarzy. Przykład? „Jeśli dotkniesz jabłka – zjedz je!”.
- Zmienna – coś, co się zmienia, np. wynik punktów.
- Funkcja – zestaw komend, który możesz nazwać i wywołać w dowolnym momencie, jak „przepis” na działanie.
- Debugowanie – naprawianie błędów w kodzie. Dla dzieci? „Szukanie, dlaczego coś nie działa”.
- Oś X i Y – oś X to poziomo (lewo–prawo), oś Y to pionowo (góra–dół). W grach 2D to najważniejsze „kierunki”.
- Trzeci wymiar – oś Z – używana w grach 3D, oznacza głębię, czyli np. „co jest bliżej ekranu, a co dalej”.
Dlaczego warto zacząć?
Dziecko, które uczy się kodować:
- Rozwija logiczne myślenie i samodzielność
- Ćwiczy koncentrację i wytrwałość
- Uczy się planowania i testowania swoich pomysłów
- Rozwija kreatywność i poczucie sprawczości
A najważniejsze – czuje się dumne, że stworzyło coś własnego. 🎉
Podstawy kodowania – co dalej?
- Pobierzcie moje karty pracy
- Odwiedźcie moją serię „Robimy grę” – może zainspiruje Was ona do Waszego pierwszego projektu
- Spróbujcie Scratcha Junior lub Scratcha. Tu znajdziecie: mnóstwo wskazówek dotyczących Scratcha
- Zagrajcie w „zabawy z kodowaniem” bez ekranu – wystarczy kartka, flamaster i trochę wyobraźni
- I pamiętajcie: kodowanie to nie tylko przyszłość – to także świetna zabawa tu i teraz!
Do usłyszenia wkrótce!